"Ulga na złe długi" w podatku dochodowym

05.12.2019 r

Niniejszy biuletyn dotyczy "ulgi na złe długi" w podatku dochodowym od osób fizycznych oraz w podatku dochodowym od osób prawnych, która zacznie obowiązywać od 1 stycznia 2020 roku. Ulga ta jest skonstruowana podobnie, jak w podatku od towarów i usług (VAT). W przypadku, gdy:

sprzedawca, który nie otrzyma zapłaty po upływie 90 dni od terminu płatności ma prawo do zmniejszenia podstawy opodatkowania (dochodu) o niezapłaconą kwotę w rozliczeniu za miesiąc, w którym upływa 90-ty dzień od terminu płatności,
nabywca, który nie zapłaci do 90 dnia od upływu terminu płatności jest zobowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania (dochodu) o niezapłaconą kwotę zobowiązania w rozliczeniu za miesiąc, w którym upływa 90-ty dzień od terminu płatności.

Nowe przepisy wchodzą w życie od 1 stycznia 2020 roku i mają zastosowanie do transakcji, w przypadku których termin zapłaty upływa po dniu 31 grudnia 2019 r.

Stosowanie nowych przepisów przez podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów będzie wymagało ewidencji rozrachunków (dokonanych i otrzymanych zapłat), to jest wprowadzenia dodatkowej ewidencji, która nie została zdefiniowana w rozporządzeniu w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Nowe przepisy są ściśle związane z ustawą z 8 marca 2013 roku o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych. Taki tytuł ustawy będzie obowiązywał od 1 stycznia 2020 roku, obecnie jest to ustawa o terminach zapłat w transakcjach handlowych. Ustawa ta przewiduje (od 1 stycznia 2020 roku), że termin zapłaty określony w umowie nie może być dłuższy niż 60 dni. Ustawa przewiduje wyjątki od tej zasady, które są jednak nie istotne z punktu widzenie większości z Państwa. Jeżeli w umowie termin zapłaty został ustalony na więcej niż 60 dni to przyjmuje się, iż termin zapłaty wynosi 60 dni.

Zmianie uległy również ryczałtowe koszty odzyskiwania należności. Do końca 2019 roku wynoszą one 40 euro. Od 1 stycznia 2020 roku będą wynosić:

40 euro - gdy wartość świadczenia pieniężnego nie przekracza 5000 złotych;
70 euro - gdy wartość świadczenia pieniężnego jest wyższa niż 5000 złotych, ale niższa niż 50 000 złotych;
100 euro - gdy wartość świadczenia pieniężnego jest równa lub wyższa od 50 000 złotych.

Przez świadczenie pieniężne należy rozumieć wynagrodzenie za dostawę towaru lub wykonanie usługi w transakcji handlowej, to jest transakcji zawieranej pomiędzy przedsiębiorcami.

W przypadku terminu płatności dłuższego niż 30 dni wierzyciel może żądać odsetek ustawowych, które na dzień dzisiejszy wynoszą 7% w skali roku, począwszy od 31 dnia. Jeżeli zapłata następuje po wyznaczonym terminie płatności wierzycielowi przysługują odsetki za opóźnienie w transakcjach handlowych. Odsetki te ustala się w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i dziesięciu punktów procentowych. Na dzień dzisiejszy odsetki te wynoszą 11,5% w skali roku.

Z uwagi na konieczność zachowania zwięzłości treści biuletynu kwestie związane z ustawą o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych zostały omówione w sposób bardzo uproszczony i skrótowy. Postaram się opisać, w jednym z następnych biuletynów, tę problematykę bardziej szczegółowo i analitycznie.

W razie pytań lub wątpliwości proszę o kontakt.

Z poważaniem,
Arkadiusz Sebastjan